Het Kindje in de Hostie
Een hostie is een geconsacreerd stukje ouwel. Zo! Zeven woorden, waarvan 3 niet alledaagse.
Bekijken we bovenstaande zin even van achter naar voren: ouwel is een stukje “ongedesemd brood”, gemaakt van zuiver tarwemeel zonder toevoegingen. Het wordt ook wel ‘eetpapier’ genoemd en wordt bv, gebruikt als bodem voor een kokosmakroon.
In de katholieke kerk is er tijdens de dienst een moment, dat de priester het stukje ouwel toont aan de kerkgangers en daarbij zegt;“Dit is mijn lichaam”. Het stukje ouwel is dan geconsacreerd (gewijd ) en een gewijd stukje ouwel noemen we een hostie. Het moment van wijding tijdens de dienst noemen we de consecratie.
Nagenoeg aan het einde van de dienst gaan de mensen samen naar voren om een hostie te ontvangen. Dat deel van de dienst heet “communiceren”. Men praat over “te(r) communie gaan”.
In de protestants-Christelijke kerk heet dit ‘Het Avondmaal”. In beide kerken is het een herinnering aan het Laatste Avondmaal van Jezus met zijn twaalf leerlingen , voordat hij gevangen genomen en gekruisigd werd.
Op het prentje hiernaast zien we de hostie in de handen van de priester. In de hostie is het kindje Jezus “geprint”. Door de scan is het hier lastig te zien. Het is de wat gelige vlek in de hostie. Op het origineel is het erg duidelijk: als een soort watermerk in het papier.
In de binnenzijde en op de achterkant van het prentje lezen we, in dichtvorm, de reactie van een zeer verontrust misdienaartje, die het in zijn kinderfantasieën toch heel erg benauwd kreeg toen hij de priester op het altaar zag communiceren.
Maar gelukkig heb je dan nog altijd je moeder die je weer tot rede kan brengen en de verontrusting kan weg praten.
Hieronder de tekst van het prentje.
