* * * Muziek - Plezier * * *
Al van kinds af aan speelt muziek een belangrijke rol in mijn leven. Mijn ouders vonden het belangrijk dat wij ook een muzikale opvoeding zouden krijgen en stuurden ons daarom naar de muziekschool van Mevr. Kempers in Winterswijk. Daar kregen we algemene muzikale vorming, hetgeen bestond uit het aanleren van het notenschrift, stemoefeningen doen en samen musiceren.
Na de algemene muzikale vorming mochten wij een instrument gaan uitkiezen.
Ik koos - evenals mijn oudste zus - voor een accordeon.
En wekelijks 'sleurde' ik die loodzware koffer met inhoud (ik was toen 10 jaar) over een kleine kilometer heen en weer tussen ons huis en de plaats van oefening. Onderweg moest ik de koffer tientallen keren neerzetten en van hand verwisselen om het vol te kunnen houden. Maar het was niet anders. Er was geen auto en ik had geen fiets, dus moest er gelopen worden. Zou ik wel een fiets gehad hebben zou het een levensgevaarlijk spel geweest zijn, zo'n tenger ventje als ik met zo'n 'bakbeest' van een koffer op de fiets. Het had zeker tot ongelukken geleid.
De volgende stap op muzikaal terrein vond plaats in Zeeland. Daar waren we in 1963 naar toe verhuisd i.v.m. het werk van mijn vader. In het dorpje waar we gingen wonen - Vogelwaarde - had men net het plan opgevat om een drumband op te gaan richten. En omdat daar verder geen muzikale voorzieningen waren werden we met 3 personen van het gezin lid van de plaatselijke drumband. Grote broer 'op de overslag', kleine broer en ik op de zgn. marstrommeltjes. Eerst een half jaar maten en ritmes tikken op houten plankjes - onder de bezielende leiding van dhr. Pauwels uit Clinge - en vervolgens op de echte trommels.
3 jaar later deed de blokfluit zijn intrede in mijn muzikale leven. Niet omdat ik dat zo'n vreselijk boeiend instrument vond, maar als student aan de toenmalige kweekschool/pedagogische academie was het een dure plicht je te bekwamen in het musiceren op de blokfluit. Men zag dat als hét ideale instrument voor de leraar in zijn klas tijdens de muzieklessen. Zelf heb ik er een heel andere mening over maar goed, ik heb het gebracht tot deeltje 4 van 'Vellekoop' voor de kenners onder ons.
Als muziek je keuzevak was, had je wel het voordeel dat je allerlei instrumenten mocht gaan uitproberen. En zo kwam ik de ene week naar huis gereisd met een trompet onder mijn arm, de andere week met een alt- of basblokfluit, enz., hetgeen thuis wel tot veel hilariteit leidde.
Na de studietijd is het even gedaan met de muzikaliteit. De verplichte muzieklessen in het basisonderwijs (bij mij zonder gebruik van de blokfluit) twee keer per week en de voorbereiding en uitvoering van de jaarlijkse musical zijn de volgende tien jaar mijn enige muzikale activiteiten.
En de passieve muzikaliteit bestond uit het luisteren naar muziek uit de jaren '60, het Nederlandse lied en de 'palingsound' van BZN en The Cats. En wat de passieve muzikaliteit betreft is er daar tot op de dag van vandaag niet veel in veranderd.
Op actief muzikaal gebied probeerde ik maar weer eens iets anders. In de jaren '80 werd in zo'n beetje ieder gezin een electronisch orgel binnengebracht. Zo ook bij mij thuis. Ik nam les, maar na een jaar lang, een half uur oefenen per dag, ben ik niet verder gekomen dan boek 3. Eén klavier ging prima, twee klavieren gaf al behoorlijk wat stress, maar toen ook de voetpedalen er nog bij kwamen om de bassen mee te laten doen hebben we het orgel maar aan een bejaardencentrum geschonken.
En de laatste 20 jaar heb ik een ommezwaai gemaakt in de actieve muziekbeleving. Van het individualistische werk (m.u.v. 3 jaar drumband) ben ik over-gegaan naar het samen musiceren. Dat begon met het feit dat ik mee mocht gaan spelen met dweilband 'The Pink Panthers' uit Goes. Ruim achttien jaar heb ik daar met veel plezier gerepeteerd, maar vooral vaak en met veel plezier opgetreden. Toen optredens en repetities minder werden en bovendien wat later de coronacrisis uitbrak was het voor mij een reden om er toch maar eens een punt achter te zetten.
Voor méér Pink Panthers klik hier
En verder heb ik me aan het begin van mijn pensioen sterk gemaakt om een langgekoesterde wens uit te laten komen, t.w. het organiseren van een liederentafel. Een avondje ontspannen zingen met andere mensen die het Nederlandse lied een warm hart toedragen.
In september 2023 vieren we het eerste lustrum van onze zangavonden.
Avonden die steeds druk bezocht worden. Per keer zijn er toch zo'n 80 mensen aanwezig die we daarmee een heerlijke ontspannen avond kunnen bezorgen.
< < < Klik op het krantenartikel om het te vergroten en te kunnen lezen.
Voor meer info, foto's etc. over onze zangavonden klik hier