Rabat en Meknez
Een mooie foto van Rabat op de achtergrond
Rabat: Oudaïa-kasba
In Rabat bezoeken wij de Kasba (= wijk) Oudaïa. De naam Oudaïa komt van een Arabische stam die in 1672 naar de stad kwam om Rabat te beschermen tegen opstandige stammen. In de smalle steegjes zien we witgekalkte huisjes met blauwe omlijsting van deuren en ramen, hetgeen wel wat Grieks aandoet.
Bab Oudaïa:
Op de foto hiernaast zien we de Bab (=poort) Oudaïa. De versiering bestaat o.a. uit hoefijzers (onderste rand). Om geluk te brengen zouden de hoefijzers met de opening naar boven moeten wijzen zodat het geluk van boven opgevangen kan worden. Aan de uiteinden van de bogen zien we slangen. Links en rechts bovenin zien we de Jacobsschelpen, herkenbaar voor pelgrims en bedevaartsplaatsen. De ingang is vrij breed, maar eenmaal binnen - daar waar je de binnenstad zou kunnen bereiken - wordt de poort ineens erg smal, zodat eventuele aanvallers van de stad snel in de val liepen en opgepakt konden worden.
Het handje van Fatima:
Fatima was een dochter van de profeet Mohammed. Zowel in de Islam als bij de Joden staat het handje van Fatima (in het Arabisch heet het 'Hamsa') voor geluk.
Een hand heeft vijf vingers. Bij de Islam zouden de vingers wijzen naar de vijf pijlers van de Islam: de geloofsbelijdenis, het gebed 5 keer per dag, het geven van aalmoezen, de ramadan en een pelgrimstocht naar Mekka.
In het Jodendom zouden de vijf vingers verwijzen naar de vijf heilige boeken van de Thora.
We kunnen Rabat niet verlaten zonder een bezoekje te brengen aan het Mausoleum van Mohammed de vijfde, koning van Marokko en 'vader van de Marokkaanse onafhankelijkheid'.
Naast het graf van koning Mohammed V zijn hier ook de graven van zijn twee zoons.
24 uur op 24 uur wordt het mausoleum bewaakt door leden van de koninklijke Garde.
Lid van de Koninklijke Garde
Links de Hassantoren. De betonnen zuilen op het plein waren bedoeld om er een mos-kee te bouwen, wat tot op heden nooit gebeurd is.
De prachtige fontein op het plein van het mausoleum Mohammed V
Meknez
Meknez is voor ons min of meer voorbij gevlogen, in die zin, dat we - vanwege de tijd - weinig gezien hebben van de stad zelf. We zijn er met de bus door gereden en hebben op het hoogste punt van de stad wat foto's kunnen maken van Meknez.
Mooie bijkomstigheid was, dat er juist een Marokkaanse dame in klederdracht stond voor een fotosessie. We weten niet of zij een bruidje was of om welke andere reden ze gefotografeerd werd. Wel kregen wij het idee dat de omringende familie, vrienden en kennissen onze aandacht geweldig leuk vonden, maar dat deze prachtige dame in kwestie zich - zeker in het begin - wat opgelaten voelde.
De kleding die de dame draagt zou een kaftan (één laag stof) of een takchika (2 lagen stof) kunnen zijn, hetgeen dan weer kan duiden op een bruiloftsjurk.
