Bij een Berberfamilie thuis
De Berbers
Als we het hebben over de Berberbevolking (door ons kortweg 'Berbers' genoemd) denken we aan de nomadische bevolking van Noord -Afrika uit de landen Marokko, Algerije, Tunesië, Libië, Mauretanië en Mali.
Zelf noemen de Berbers zich 'Amazigh'. Een naam die goed bij nomadische stammen past. Het betekent namelijk 'vrije man'. En de nomaden staan er om bekend, dat ze zich frank en vrij verplaatsen door het land, altijd op zoek naar vruchtbare grond voor hun vee en om wat te verbouwen. De Berbers bewonen nu meestal wel min of meer vaste huizen.
Van oudsher waren de Berbers voor 80% gelovige Christenen of Joden. Later werden zij - zoals de meeste Marokkanen - islamieten, meer in de Soennitische sfeer. Omdat veel Berbers wat te veel van de bewoonde wereld weg wonen is het voor hen vaak niet mogelijk goed onderwijs te volgen en goede gezondheidszorg te krijgen.
Bij een Berberfamilie thuis
In de Ourika-Vallei zijn wij uitgenodigd bij een Berberfamilie thuis. Zo krijgen we een indruk van hun manier van leven, wat hen bezig houdt, de inrichting, huisraad, etc. Tevens wonen wij een 'thee-ceremonie' bij: de vrouw des huizes (foto hiernaast) laat ons zien hoe ze de thee maakt en wat ze hiervoor nodig heeft.
de theeceremonie
De thee die in Marokko geschonken wordt is muntthee. Verse munt wordt in een kan gedaan en vervolgens gaat daar kokend water op. Wat dat betreft verschilt het natuurlijk niets van de manier waarop wij verse muntthee zetten. Maar bij ons wordt de thee gedronken nadat de munt zo'n 5 á 10 minuten in het hete water heeft gezeten. In Marokko is dat echter nog maar het begin van het proces.
Daar wordt 'de thee in wording' eerste gewalst om te te spoelen. Vervolgens wordt het mengsel van munt en water over geschonken in een volgende ketel. En dit wordt herhaald tot men ervan overtuigd is dat de thee goed is. De meeste Marokkanen drinken de thee met veel suiker, mierzoet dus. Maar wij westerlingen vroegen bijna steeds om thee 'without sugar'.
Op de foto hiernaast is De witte kegel links onderaan een 'kolom' van suiker.
Bij ons is bekend dat de Marokkaanse theeschenkers de thee van grote(re) hoogte in kleine glaasjes schenken. "Lange thee', zoals wij zeggen.
Wij vinden dat er spectaculair uitzien en denken dat ze dat echt doen om ons te plezieren. Misschien is dat deels ook wel waar, maar het heeft duidelijk meerdere functies.
Allereerst gaat het om het verbeteren van de drank: de thee wordt 'belucht', er komen aroma's vrij en de suiker mengt zich beter met de het theewater. Bovendien zou het ook een vorm van gastvrijheid zijn: hoe hoger de thee ingeschonken wordt des te groter de gastvrijheid.
Maar inderdaad is het ook wel een kunst als je ziet hoe deze vrouw twee zware ketels tegelijk hanteert en dan de hete thee feilloos in de kleine glaasjes mikt.
hieronder een diaserie van het huis van de Berberfamilie
