maandag 4 augustus:           Het is de ochtend waarop de meesten van ons in deze vakantie het langst uit kunnen slapen. We proberen zo                                                  veel mogelijk allemaal om 08.15 uur bij de bus te zijn om de eerste vertrekkers uit te kunnen zwaaien.

De tweede groep vertrekt om 10.00 uur en dan is het "leeg" op de parkeerplaats van het Airport Palace Hotel. Annelies en ik staan er met twee zware koffers om die (en zichzelf) naar het station in Lida di Ostia te slepen. Na zo'n 100 meter zijn we al doornat van deze inspan- ningen bij 32 graden. En we weten ook: Theo "liegt" nooit! Zijn verhaal over de lift, die onbetrouwbaar is, klopt! Met een Italiaan stappen we in de lift, omdat we de koffers liever niet 30 treden omhoog slepen. De Italiaan drukt op de knop van de lift en enkele seconden later gaat de deur al open. We staan echter nog wel steeds waar we begonnen zijn: beneden dus! De Italiaan weet een truc: de knop gewoon lang ingedrukt houden. En warempel: we gaan omhoog. En wat we nog fijner vinden: de deur gaat ook weer open! Om nu verder alle "gevaren" maar uit te bannen, besluiten we verder géén lift meer te gebruiken.

Onze reis verloopt verder voorspoedig, mede omdat we de aanwijzingen van Theo (en van de receptie van het hotel) goed opvolgen. Ook vanaf Stazione Termini naar ons derde en laatste hotel maken we geen fouten (kaartlezen kunnen we wel!) en om 11.45 uur staan we hevig transpirerend voor hotel Galileo. Wij checken in en even later staan we in een wat sober ingerichte kleine hotelkamer met losse airco. Voor zo ver nodig ruimen we de spullen in en rond 13.30 gaan we - na redelijk opgefrist te zijn - weer op pad!

We bezoeken als eerste de Santa Maria Maggiore op de Esquilijn, één van Romes zeven heuvels. In deze kerk trouwde Prinses Irene met Hugo de Bourbon Parma. En het is ook de kerk waar het op 5 augustus altijd "sneeuwt".
De Legende:   Paus Liberius kreeg - in een droom - van Maria de opdracht een kerk te bouwen op de plaats waar hij sneeuw zou                                          aantreffen. En die sneeuw vond hij op 5 augustus op de Esquilijn (hoewel het die dag gruwelijk warm was). En natuurlijk liet                              Liberius de kerk bouwen: de Santa Maria Maggiore. Dit wonder wordt ieder jaar opnieuw herdacht! Dan valt er weer sneeuw                            op 5 augustus, zij het dan in de vorm van witte bloemblaadjes en watjes.
De Santa Maria Maggiore is een kerk van grote schoonheid. Het plafond bestaat uit met goud beklede vierkanten (cassettes); het goud zou afkomstig zijn van Columbus na een reis naar Amerika. Een ander in het oog springend kunstwerk is de baldakijn die rust op 4 pilaren van porfier en brons, met daarin de tombe en een prachtig beeld van een knielende en biddende kardinaal Rodriguez. Tenslotte is ook hier een Capella Sixtina (Sixtijnse Kapel), nu voor Paus Sixtus V: 1585-1590. (De Sixtijnse Kapel in het Vaticaan was ter ere van Paus Sixtus VI).

De Santa Maria Maggiore ligt in één van de mindere wijken van Rome, ten zuiden van Stazione Termini. Het wordt je afgeraden hier 's avonds door de wijk te lopen, maar overdag zie ik er niet zo veel problemen in. Het valt op dat het hier vooral een Chineese wijk is aangevuld met Indiërs, Pakistani en andere buitenlanders. 

We lopen nu verder naar de Piazza della Repubblica. Zelf noemen de Romeinen het nog steeds de Piazza Esedra. Deze naam ontleent het plein aan de halfcircelvormige gebouwen die het plein omsluiten (exedra). In deze gebouwen zitten nu de horeca (het exclusieve hotel Exedra en de Mc Donalds) en het bank- en reiswezen. Op het midden van het plein staat de Fontana della Naiadi. Van hier wandelen we naar de Spaanse trappen op het Piazza di Spagna. Als je bovenaan de Spaanse Trappen staat zie je recht voor je uit de Via Condotti. Dat is de "PC Hoofdstraat van Rome". Allemaal dure zaken met internationale topmerken. Wij eten vanavond in één van die romantische straatjes waar we tijdens de lichttoer gelopen hebben. Na een fikse wandeling (het was af en toe zoeken in al die kleine straatjes) komen we om 22.00 uur weer in ons hotel aan, waar we na het "badderen" nog even op het balkon wat bijkomen.
En ongewild word je dan geconfronteerd met allerlei "views" bij de buren. Ja, je zit nu eenmaal op dezelfde hoogte of hoger, het is warm, ramen en deuren staan open, binnen brandt het licht en wonen warmbloedige Italiaantjes. En wat je dan allemaal ziet, dat wil je niet weten. Of misschien juist wel! Maar we vertellen het mooi niet!