Wie in dit gedeelte van Italië vakantie viert gaat bijna zeker de "cinque-terre - wandeling" doen. Deze wandeling verbindt 5 bergdorpjes door een bergweg met elkaar. Prachtig wandelgebied voor de liefhebbers. Je kunt het pad in één keer lopen, maar je kunt ook iedere dag een stukje lopen of diverse routes met elkaar combineren. Het is handig om een cinque-terre-kaart te kopen. Hiermee kun je in het grootste gedeelte van dit gebied vrij gebruik maken van trein en bus. Bovendien moet je voor bepaalde gedeeltes uit de route apart betalen, behalve als je de cinque-terre-kaart bezit. Voor € 20,00 heb je een 7 - dagenkaart.

Rio Magiore

Wij besluiten om de laatste stukken eerst te lopen. We gaan dan met de trein naar Riomaggiore. Daar begint het kortste stukje van de totale route: de Via dell'Amore: het liefdespad. Dit pad eindigt na een klein kwartiertje op het station van Manarola.

Via del l'Amore                                                                                                          het liefdespad

Manarola

In Manarola starten we meteen met het tweede deel naar Corniglia. Er staat één uur lopen voor langs een berghelling die geheel aan de zonkant ligt. Manarola zelf heeft een klein haventje waar een tiental boten kunnen liggen.

corniglia

Corniglia ligt als enige dorpje van de "Cinque Terre" tussen met wijngaarden en olijfbomen beplante  heuvels. Het is het oudste dorpje van de vijf en populair vanwege het vissen. Tevens komt hier de excellente "Vernaccia-wijn" vandaan. De sint Petruskerk is verder interessant omdat deze gebouwd is op overblijfselen van een kerk die hier al vóór de elfde eeuw werd gebouwd. 

Wij hebben het idee dat we net lekker ingelopen zijn en besluiten meteen deel 3 van de route erbij te pakken: Corniglia - Vernazza. We hadden net 452 treden genomen om in Corniglia te komen en dachten dat we nu wel zo ongeveer op hoogte zaten. Nee dus! Er volgen nog heel wat trapjes die ons de nodige zweetdruppeltjes kosten. Vooral Annelies krijgt het er moeilijk mee. Waar maar een beetje schaduw is rusten we kort om weer op adem te komen. We prijzen ons dan ook gelukkig als na een uurtje zwoegen een barretje in zicht komt waar we onze watervoorraad kunnen aanvullen. De eigenaar moet wel een handige zakenman zijn om juist op dit punt een barretje te beginnen. Vanwege de enorme hitte koopt iedereen wel een litertje water á € 5,00!! Maar al zou het € 10,00 gekost hebben had je het nog gekocht. We  dalen we nu af naar Vernazza wat geen problemen meer oplevert. Hier pakken we de trein terug naar Deiva Marina en gaan nog even zonnen en uitrusten op het strand.

Vernazza

Vernazza is een oud en pittoresk dorpje, dat trots is op zijn visserij. Bepalend voor het dorp zijn de rotsen, twee torens, en een prachtige Gotische-Ligurische kerk: de Heilige Maria van Antiochië, gebouwd in 1318. Met name de achtkantige toren van deze kerk is opvallend en interessant

nu even niet.............

De Italiaanse spoorwegen hebben besloten het vandaag een dagje rustig aan te doen, m.a.w.: Staken! Dat betekent voor ons dat we vandaag geen etappe kunnen wandelen van de Cinque Terre en dat we dus uit moeten kijken naar andere activiteiten. Na de "slopende" wandeling van gisteren is het ook wel lekker om eens wat uit te rusten. Daar beginnen we dan ook maar mee: uitslapen en op het gemakje ontbijten op de veranda!

Vervolgens gaan we naar het strand: koeltas mee met veel ijskoud water, een biertje, sap, fruit en brood. Aan het strand bestellen we voor
€ 20,00 twee ligbedden en een parasol en wij zijn voor de hele dag gesetteld. Zonnen, slapen, zwemmen, eten,drinken! En dat in steeds wisselende volgorde. We hebben ons geen moment verveeld

Monterosso

Nu de spoorwegen uitgestaakt zijn kunnen we weer met de trein naar Vernazza om de laatste etappe Vernazza - Monterosso te lopen. Deze staat te boek als de zwaarste. Je zult eerst tot 180 meter boven zeeniveau moeten klimmen. Op zich nog wel te doen. Maar de hitte (ongeveer 32 graden) en het feit dat je continu aan de zonkant wandelt maken het extra zwaar. Na tien minuten zijn we al doorweekt tot op de huid: geen droog stukje draad meer aan ons lijf. Je voelt je echt vies! Na een klein uurtje klimmen kunnen we aan de afdaling beginnen: ruim 500 treden! Toch maar blij dat ik aan de andere kant begonnen ben, want zo'n trap beklimmen lijkt mij al helemaal niet aantrekkelijk. We zijn blij dat we in Monterosso aankomen en pakken eerst een kopje koffie en vervolgens een halve liter Erdinger Weiszbier en/of ice-tea.

In Monterosso zijn twee stukjes strand die met elkaar verbonden zijn door een tunnel. Wij zijn het stadje nog wat verder gaan verkennen. Opvallend zijn de soms wel heel smalle steegjes. Zeer in het oog lopend is de in de 13e eeuw gebouwde Johannes de Doper-kerk. Met name opvallend vanwege de zwart-wit marmeren voorgevel met schitterend ornament. Maar ook het interieur (licht en open) is de moeite waard.