De eerste dag is - zoals bij de meeste vakantiegangers denken wij - een kennismakingsdag in de omgeving. We gaan ons vakantiepark uit en lopen - op zoek naar een geldautomaat om kuna's te kopen - langs de promenade, boulevard of wandelpier (what's in a name) en genieten van prachtige uitzichten over de zee, "gestapelde" huizen tegen de bergwand en de kilometerslange rij van kraampjes, cafeetjes etc. Dit wordt ontegenzeggelijk het avonddoel van Annelies: elke avond flaneren over de boulevard. 's Middags gaan we ook nog een paar uur naar het strand om wat bij te kleuren. En dat lukt in een vrij rap tempo. De zon staat onafgebroken "bruin te sproeien" in een onbewolkte blauwe lucht.

overzicht van winkeltjes en bebouwing van de boulevard

Het is vandaag maandag de zestiende en we gaan een eindje rijden om zodoende te wennen aan de omgeving, de wegen en de manier van chaufferen in het binnenland van Istrië. We slaan een 17 -km lange weg in naar Koromacno. Op deze weg, waar 60 km gereden mag worden, is weinig ruimte om te passeren (vandaar de veelal doorgetrokken witte lijnen op de as van de weg). Toch ga ik een enkele keer even naar de kant als ik weer een "eilander' achter mij aan zie komen stormen. Zowel luxe wagens als vrachtwagens rijden hier gemakkelijk 80 tot 90 km  per uur, terwijl hier toch met regelmaat radarcontrole uitgeoefend wordt.

klein strandje bij Koromacno

Aan het einde van de weg vinden we een stukje strand waar we een uurtje hebben liggen zonnen. Daarna hebben we nog wat inkopen gedaan en zijn we gaan zonnen op het strand in de buurt van ons hotel. 's Avonds hebben we "de boulevard gedaan" te samen met Jan en Agnes uit Enkhuizen, die we inmiddels hebben leren kennen als naaste tafelgenoten. We hebben plaatsen besteld voor de vis-picknick per boot voor morgen.